ส่วนที่ 2 บทที่ 041-1

บทที่ 41-1 โมโห

ในวันเดียวกันฮูหยินหย่งคังโหวมาถึงหน้าประตูวังเพื่อขอเข้าเฝ้าฮองเฮา

เหล่าทหาปฏิเสธการขอเข้าเฝ้าครั้งนี้ของนาง กล่าวว่าฮองเฮาทรงมีพระราชเสาวนีย์ว่าวันนี้ไม่ขอพบใครทั้งนั้น

ฮูหยินหย่งคังโหวใบหน้าซีดขาวในทันที ทราบว่าฮองเฮาได้ตัวผู้ก่อเหตุแล้วจึงเลี่ยงพบนางและคงตัดสินพระทัยแน่วแน่แล้วว่าเมื่อฝ่าบาทเสด็จกลับมาจากวัดฝ่าฝอซื่อแล้วจะสอบสวนจวนหย่งคังโหวต่อ นางกับทหารต่อรองกันอยู่นานสองนาน แต่พวกทหารได้รับพระราชเสาวนีย์จากฮองเฮาจึงไม่กล้าผ่อนปรนปล่อยนางเข้าไปในวังหลวง นางเห็นว่าหนทางไม่ราบรื่นจึงไม่มัวเสียเวลาอยู่ที่วังหลวงอีก ได้แต่เดินทางกลับจวนหย่งคังโหว

หย่งคังโหวไม่ได้ตามฮ่องเต้ อิงชินอ๋อง เสนาบดีฝ่ายซ้ายและขวาไปยังวัดฝ่าฝอซื่อด้วยแต่อยู่ในจวน

ภายในห้องหนังสือของจวนหย่งคังโหว หย่งคังโหวกำลังหารือกับที่ปรึกษาหลายคน