ส่วนที่ 2 บทที่ 030-2

บทที่ 30-2 หยินหยาง

หมอหลวงซุนได้ยินฝ่าบาทเรียกหาก็รีบก้าวออกมา

เซี่ยฟางหวาประคองชุยจิงนั่งลงบนเก้าอี้ ตั้งแต่เข้ามาในพระวิหารก็ไม่ยอมปล่อยมือเลย

ฉินเจิงยากจะเห็นเซี่ยฟางหวาแสดงท่าทางเป็นบุตรีของตระกูล ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าจงหย่งโหวก็ไม่เคยเห็นนางใกล้ชิดจงหย่งโหวเช่นนี้มาก่อน ในใจเกิดความอิจฉาขึ้นเล็กน้อยก่อนเบะปากและแอบตั้งปณิธานไว้ว่า วันหนึ่งจะต้องทำให้นางมีท่าทีต่อตนเช่นนี้บ้าง

เซี่ยม่อหานลอบมองฉินเจิงก่อนค่อยๆ ยิ้มออกมา

หลี่มู่ชิงมองชุยจิงด้วยสายตาที่แฝงด้วยบางสิ่ง

หมอหลวงซุนแสดงความเคารพต่อเซี่ยฟางหวาก่อนกล่าวเสียงเบา “คุณหนูฟางหวาโปรดยื่นข้อมือมา ข้าจะตรวจชีพจรให้”

เซี่ยฟางหวามองหมอหลวงซุน พบว่าเขาเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองนางจึงพยักหน้า จากนั้นก็ยื่นมือข้างหนึ่งให้ ส่วนอีกข้างก็ประคองชุยจิงไว้ดังเดิม

ชุยจิงนั่งหลังตรง หลังได้พบเซี่ยฟางหวาและคุยถึงเรื่องในวันวานก็คลายท่วงท่าเหนือธรรมชาติ กลายเป็นผู้เฒ่าอ่อนโยนที่ใจดีกับลูกหลานเหมือนผู้เฒ่าคนอื่นๆ

มือเซี่ยฟางหวาเล็กและบอบบางนัก