ส่วนที่ 2 บทที่ 023-2

บทที่ 23-2 บีบคั้น

“เจ้านี่นะ เป็นอะไรไป ไม่ใช่ว่าเจ้าเห็นข้าเกะกะลูกตาหรือ ตอนนี้เป็นอะไรถึงอยากให้ข้าไปกับเจ้าด้วย ข้าไม่เชื่อว่าถึงแม้ข้าไม่ไปเจ้าจะไม่กล้าเผชิญหน้ากับพวกสตรีและเหล่าพระสงฆ์ เจ้ากลัวอะไร” ฉินเจิงถูกนางหยิกเจ็บจนลืมตาอีกครั้งแล้วถลึงตาใส่

“ข้าย่อมมิกลัวอยู่แล้วและมิกลัวผู้ใดทั้งนั้น แต่ในเมื่อเจ้าเป็นว่าที่สามีของข้าก็ย่อมต้องไปด้วย มิใช่ว่าเจ้าควรตามดูแลข้าไม่ห่างกายหรือ มีอย่างที่ไหนข้าไปสวดมนต์ แต่เจ้ากลับนอนอยู่ในห้อง?” เซี่ยฟางหวามอง

“เจ้ายอมรับจากใจจริงหรือว่าข้าเป็นว่าที่สามีของเจ้า?” ฉินเจิงคลี่ยิ้ม

เซี่ยฟางหวาส่งเสียงฮึดฮัดเบาๆ

“ในเมื่อตอนนี้เจ้ายอมรับจากใจจริง ต่อไปก็อย่ากล่าวว่าไม่มีความสัมพันธ์ใดกับข้าอีก และห้ามพูดเล่นด้วย” ฉินเจิงมองนางด้วยความจริงจัง “เซี่ยฟางหวา เจ้าเป็นว่าที่ภรรยาของข้าและข้าเป็นว่าที่สามีของเจ้า เจ้าจงจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ เข้าใจหรือไม่”

เซี่ยฟางหวาชำเลืองตามองโดยไม่ตอบ