ส่วนที่ 2 บทที่ 006-1

ตอนที่ 6-1 เล่นไฟ

ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่นั้น พระชายาอิงชินอ๋องก็พาสาวใช้แปดนางยกสำรับอาหารเข้ามาในศาลากลางน้ำ

กลิ่นหอมของอาหารลอยมาตามลมแต่ไกล

ฉินเจิงสูดลมหายใจ ก่อนจะยิ้มจางๆ “มีปลากุ้ยน้ำแดงที่ข้าอยากกินไหม?”

ฮองเฮามองฮ่องเต้แวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มพลางเอ่ยว่า “แล้วมีหน่อไม้ผัดของข้าไหม?”

เดิมทีฮ่องเต้คิดจะพูดอะไรกับเซี่ยฟางหวาต่อ เมื่อได้ยินก็ทรงหันไปตามกลิ่นหอม แววพระเนตรเปลี่ยนแปรไป ไม่ได้พูดอะไรต่อ

พระชายาอิงชินอ๋องมองฮ่องเต้ด้วยหางตาแวบหนึ่ง ไม่เอ่ยอะไรเช่นกัน

แววตาของคนเหล่านั้นมีการปิดบังไว้มิดเม้น แต่อย่างไรเสียความเฉียบคมเชือดเฉือนในสายตาก็ยังมีประกายให้สังเกตเห็นได้ เซี่ยฟางหวามองพวกเขาผ่านผ้าคลุมหน้า เมื่อมีผ้าคลุมหน้าคลุมไว้ ทำให้สายตานางไม่ได้แสดงออกจนโจ่งแจ้ง เพราะฉะนั้น นางจึงได้เป็นคนที่มองออกได้อย่างชัดเจนที่สุด

คนที่อาวุโสขึ้นไปอีกรุ่น เมื่อยี่สิบปีก่อนพวกเขาก็มีความรักความแค้นเกี่ยวโยงต่อเนื่องกัน ซึ่งเรื่องเหล่านั้นมิได้จางหายไปตามกาลเวลา