ส่วนที่ 2 บทที่ 001-2

ตอนที่ 1-2 เชื้อเชิญ

หลินชีก้มหน้ากินข้าวไปพลาง ก็แอบรู้สึกนับถือเซี่ยฟางหวาไม่น้อย ใครกันจะกล้าเอ่ยเสียดสี ยั่วโมโหคุณชายรองต่อหน้าพอขัดใจมากเข้าก็จะหาเรื่องใช้กระบี่แทงคนอีก? ก็มีแค่แม่นางทิงอินเท่านั้น! หากตอนนั้นองค์ชายสี่ส่งสายตามาอีก กระบี่ในมือคุณชายรองคงสะบัดออกไปแล้ว จะปล่อยให้กลายเป็นเช่นวันนี้ได้อย่างไร?

หลังมื้ออาหาร หลินชีก็ยกจานชามและอาหารที่กินเหลือออกจากห้องไป

เซี่ยฟางหวาล้างปาก ก่อนจะนั่งเกียจคร้านที่เก้าอี้ ไม่อยากจะขยับ

ฉินเจิงหยิบจอกชาขึ้นมาจิบ พลางเหลียวมองนางพูดขึ้นว่า “วันนี้เหนื่อยแล้วรึ?”

เซี่ยฟางหวาไม่สนใจเขา

“นี่ ข้าถามเจ้านะ!” ฉินเจิงกระแทกจอกชาลงบนโต๊ะ

เซี่ยฟางหวาตอบ “อืม” โดยไม่มองหน้าเขา

“การออกว่าราชการพรุ่งนี้เช้า เกรงว่าเสด็จอาคงมีราชโองการให้ฉินอวี้กลับมา” ฉินเจิงเอ่ย

เซี่ยฟางหวาเหลือบตาขึ้นมองฉินเจิง ฝ่าบาทจะทรงมีราชโองการให้ฉินอวี้กลับมา? เร็วเช่นนี้เลยหรือ? ฉินอวี้ไปม่อเป่ยได้เพียงครึ่งปีเท่านั้น จากที่นางคิดไว้อย่างไรเสียก็ต้องให้เขาอยู่ที่นั่นหนึ่งปีขึ้นไป แล้ววันนี้ยิ่งเป็นการเสด็จออกว่าราชการครั้งแรกหลังปีใหม่