ส่วนที่ 1 บทที่ 093-4

บทที่ 93-4 รักเดียวใจเดียว

“หากกล่าวเช่นนี้ คงมิใช่แค่หายากแล้ว แต่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น! ลองถามในเมืองดูสิ หญิงรับใช้คนใดมิกลัวปีศาจน้อยนั่นบ้าง? ยังมี บรรดาคุณหนูจากจวนต่างๆ ในเมืองหลวง แม้ส่วนใหญ่จะเลื่อมใสศรัทธาในตัวเขามาก แต่ก็หวาดกลัวมากเช่นกัน เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาต้องระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะยังมิได้ทำสิ่งใดน่ากลัวเลย” หลินไท่เฟยสมทบ

“หากบรรดาคุณหนูในเมืองหลวงพากันกลัวเขา ถ้าอย่างนั้นก็มีคนหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้น ก็คือ

เซี่ยฟางหวาแห่งจวนจงหย่งโหว” ฮองเฮากล่าว

“ตระกูลเซี่ยและวงศ์ตระกูลจวนจงหย่งโหวสูงส่ง ถึงนางยังมีสุขภาพเช่นนั้น อ่อนแอจนต้องลมมิได้ ป่วยอย่างรุนแรง ต้องต่อสู้กับโรคร้ายมาหลายปี แล้วยังต้องกลัวสิ่งใดอีก แม้อยู่ต่อหน้าฝ่าบาทยังมิกลัว ก็มิจำเป็นต้องกลัวเขาเลย คุณหนูแห่งจวนจงหย่งโหวจะมิกลัวก็เป็นเรื่องอันเหมาะสมแล้ว มิต้องนับนาง” หลิน

ไท่เฟยกล่าว

“ก็จริง!” ฮองเฮาพยักหน้าแล้วถามฉินชิง “วันนี้เซี่ยฟางหวามิได้ไปด้วยหรือ”

“มิได้มาด้วย ว่ากันว่านางเดินเหินมากเกินไปเมื่อวันสิ้นปีจึงล้มป่วยอีกแล้ว” ฉินชิงส่ายศีรษะ