ส่วนที่ 1 บทที่ 088-1

บทที่ 88-1 กลิ่นอายแห่งฤดูใบไม้ผลิ

ฉินเจิงโอบรั้งเอวเซี่ยฟางหวาเอาไว้พลางพาเข้าไปในห้อง จากนั้นก็วางนางลงบนเตียง

เขาถึงได้พบว่าใบหน้าของนางซีดขาวและเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด เพียงไม่ได้พบหน้ากันแค่สองสามวัน กลิ่นอายแห่งความสงบเยือกเย็นบนตัวนางจางหายไป หลงเหลือไว้แค่เพียงร่างกายอันอ่อนแรงหมดกำลัง

ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมอีกครั้ง ก่อนจะตะโกนออกไปนอกหน้าต่าง “ไปตรวจสอบสถานที่ที่นางเข้าพักในช่วงสองสามวันนี้! เสร็จแล้วรีบกลับมารายงานข้า”

“ขอรับ!” คนชุดดำรีบออกไป

ฉินเจิงมองเซี่ยฟางหวา เพราะนางเป็นลมหมดสติลงต่อหน้าต่อตา ความโกรธที่อยู่ในใจจึงถูกระงับเอาไว้ชั่วคราว เขาก้มมองชุดกระโปรงเปื้อนฝุ่นที่เดิมทีมิใช่ตัวเดียวกับที่เขาให้ช่างเย็บปักเย็บให้ เขาเม้มปากพลางฉีกเสื้อตัวนอกของนางออกอย่างไร้มารยาทแล้วโยนลงบนพื้น ขณะเดียวกันก็เหยียบย่ำมันจนพอใจ