ส่วนที่ 1 บทที่ 082-2

บทที่ 82-2 โมโห

ตั้งแต่พระชายาอิงชินอ๋องมีคำสั่งให้ทิงอินพาคุณหนูทุกท่านไปเดินเที่ยวชมในจวนจนชุ่ยเหลียนพาคุณหนูท่านทุกกลับมาส่งที่สวนโยวหลานก็กินเวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วยามเท่านั้น

พระชายาอิงชินอ๋องยังคงสนทนากับฮูหยินทุกท่านดังเดิม จึงคาดไม่ถึงว่าพวกนางจะกลับมาเร็วเช่นนี้จึงยิ้มออกมา “เด็กๆ เหตุใดถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ ในจวนไม่น่าเที่ยวชมหรือ”

หลี่หรูปี้และคนอื่นๆ ไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไรดี จึงได้แต่ยิ้มออกมาเงียบๆ ด้วยใบหน้าตื่น

พระชายาอิงชินอ๋องกับฮูหยินทุกท่านมองหน้ากันแวบหนึ่งด้วยความประหลาดใจ นางกวักมือเรียกชุ่ยเหลียนเข้ามาหาแล้วเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น ข้าสั่งให้ทิงอินพาคุณหนูไปเดินเล่นมิใช่หรือ เหตุใดตอนนี้ถึงปล่อยให้พวกนางกลับมาเอง แล้วนางหายไปไหน”

ชุ่ยเหลียนลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็ขยับเข้าไปใกล้พระชายาอิงชินอ๋องแล้วเอ่ยกระซิบข้างหูเบาๆ

พระชายาอิงชินอ๋องมึนงง ก่อนจะแสดงสีหน้าประหลาดใจตามมา พริบตาเดียวก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ จากนั้นพลันหลุดยิ้มออกมา เมื่อชุ่ยเหลียนกล่าวรายงานจบ นางก็หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่