ส่วนที่ 1 บทที่ 069-3

บทที่ 69-3 ยอมรับ

เซี่ยหลินเหยียนพยักหน้าราวกับคิดเอาไว้ก่อนแล้วจึงกล่าวกับเซี่ยอวิ๋นชิงว่า “ในเมื่อพี่อวิ๋นชิงไม่ตอบคำถามนี้ ถ้าอย่างนั้นข้าอยากให้พี่อวิ๋นชิงช่วยไปขอภาพลายมือเขียนพู่กันของพี่ซื่อจื่อ”

เซี่ยอวิ๋นชิงมึนงง หลังจากนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนจะเอ่ยถาม “เจ้าไปขอซื่อจื่อด้วยตัวเองก็ได้ เหตุใดถึงต้องให้ข้าช่วยขอร้องให้ด้วย”

เซี่ยหลินเหยียนตอบเสียงเบาด้วยใบหน้าแดง “ท่านแม่ของข้าชอบพุทธคัมภีร์และมักจะอ่านทุกวัน วันหนึ่งข้าได้ยินนางพูดถึงพุทธคัมภีร์ที่คัดลอกด้วยลายมือของเจ้าอาวาสวัดฝ่าฝอซื่อ บรรดาพวกเราตระกูลเซี่ยในรุ่นนี้ ลายมือที่ดีที่สุดคือลายมือของซื่อจื่อแห่งจวนจงหย่งโหวที่ได้รับสืบทอดมาจากบรรพบุรุษรุ่นก่อน ลายมือของเขามีเส้นที่คมชัดแข็งแรง หากได้รับพุทธคัมภีร์ที่เขาคัดลอกด้วยลายมือ ไม่แน่ว่าวันข้างหน้าคงมีราคามาก” เขาหยุดไปครู่หนึ่งแล้วก้มหน้าลง จากนั้นก็กล่าวอย่างเกรงใจ “แต่พวกเราก็ทราบดีว่าโหวเหยไม่ชอบเรื่องศาสนา และไม่อยากให้ซื่อจื่อยุ่งเกี่ยวกับพุทธคัมภีร์ด้วย ดังนั้น…”