ส่วนที่ 1 บทที่ 052-2

ตอนที่ 52-2 ทะเลาะวิวาท

ราวกับว่าทะเลาะต่อตีกันจนเหนื่อยแล้ว ไม่นาน ทั้งสองคนก็หลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีเสียงใดๆ ในห้องอีก

แต่ทิงเหยียนกลับนอนตาค้างในห้องของตนไปเสียแล้ว ศีรษะมุดอยู่ในโปงผ้าห่มเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวกังวล จนกระทั่งฟ้าสาง เขาก็ปีนออกมาจากผ้าห่ม แต่งตัวเรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูเงียบๆ

ภายในห้องกลางเงียบเชียบ

ทิงเหยียนยืนอยู่หน้าประตูใคร่ครวญเป็นครู่ ย่องออกจากเรือนลั่วเหมยไปเงียบๆ ออกเดินมุ่งไปทางที่พักของพระชายาอิงชินอ๋อง

ยังเหลือเวลาอีกสิบกว่าวันกว่าจะถึงวันปีใหม่ ในวังก็เริ่มทำความสะอาดเสา ขื่อ หลังคา ระเบียงของแต่ละเรือน ประดับตกแต่งกระดาษผ้าสีสดใสให้เข้ากับเทศกาล ดังนั้น แม้จะเป็นยามเช้าตรู่แต่คนใช้ในจวนอิงชินอ๋องก็ลุกขึ้นมาทำงานกันคึกคัก

สี่ซุ่นกำลังออกคำสั่งให้คนรับใช้อื่นๆ ทำงานตามหน้าที่ ก็เห็นทิงเหยียนเดินออกมาจากเรือนลั่วเหมยท่าทางมีลับลมคมนัย ก็นึกประหลาดใจ จึงเดินออกไปเรียกเขาไว้ “ทิงเหยียน ตอนนี้คุณชายรองก็ไม่ต้องมาเรียนที่ห้องหนังสือ พักฟื้นร่างกายอยู่ภายในเรือน ยังตื่นเช้าเช่นนี้อีกรึ? หรือว่าเขาให้เจ้าไปทำธุระกับพระชายาล่ะ?”