ส่วนที่ 1 บทที่ 042 บุพเพสันนิวาส

บทที่ 42 บุพเพสันนิวาส

สิ่งที่หลูเสวี่ยอิ๋งพูดเป็นความจริง แต่ก็ถือเป็นการเชือดเฉือนยิ่ง

ต่อให้ใครมาได้ยินประโยคนี้ ถึงแม้จะมีนิสัยดีหรือมีจิตใจเรียบนิ่งกว่านี้ก็ราวกับถูกดาบแทงอย่างโหดเหี้ยม

ใบหน้าของเซี่ยม่อหานปรากฏความไม่พอใจขึ้นในพริบตาแต่ต้องอดทนไว้ เขากำเชือกบังเหียนม้าเอาไว้แน่นแล้วเบือนหน้าหนี น้องสาวเขาไม่ใช่หญิงรับใช้ แถมยังเป็นสตรีจากตระกูลใหญ่ที่สูงศักดิ์ยิ่งกว่าคุณหนูแห่งจวนเสนาบดีฝ่ายซ้าย แม้ตระกูลหลูก็เป็นตระกูลบุญหนักศักดิ์ใหญ่เช่นกัน รากฐานของจวนเสนาบดีฝ่ายซ้ายมีมาหลายยุค แต่ก็เทียบไม่ได้กับตระกูลเซี่ย ตระกูลเซี่ยไม่รู้ว่าสืบทอดต่อกันมากี่ราชวงศ์และผลัดเปลี่ยนฮ่องเต้ไปกี่พระองค์แล้ว