ส่วนที่ 1 บทที่ 031 ฝึกดาบ

บทที่ 31 ฝึกกระบี่

ตอนที่เซี่ยฟางหวากลับเข้ามาในห้อง ฉินเจิงก็หลับไปแล้ว

ค่ำคืนผ่านไปไร้ซึ่งคำพูดใดๆ

ยามเหม่าวันต่อมา ฉินเจิงตื่นนอนแล้ว เซี่ยฟางหวาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวภายในห้องจึงรีบลุกขึ้นมาสวมเสื้อผ้า ห้องของฉินเจิงอยู่ข้างในสุด หากจะออกมาจะต้องผ่านห้องของนาง นางไม่อยากให้เขาเดินออกมาเห็นว่านางยังนอนอยู่บนเตียง

เสื้อผ้าชุดเก่าถูกถอดออกไป เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดใหม่แทน

ถึงแม้จะไม่ได้สวมเสื้อแพรต่วนกระโปรงผ้าไหมชายลากพื้นเช่นนี้มาหลายปี แต่นางก็ไม่ได้ไม่ชิน

ฉินเจิงเดินออกมาจากในห้องและมองนางแวบหนึ่ง ปลายเท้าชะงักฉับพลัน

เซี่ยฟางหวากำลังหวีผมอยู่หน้ากระจกสำริดทรงกลีบกระจับ ก่อนจะใช้ปิ่นยึดผมเอาไว้และหันมามองฉินเจิง

ฉินเจิงสะบัดหน้าแล้วเดินออกไปโดยไม่กล่าวอะไรสักคำ

เซี่ยฟางหวาเดินตามหลังเขาออกไปจากห้อง

ในขณะเดียวกันทิงเหยียนก็เดินออกมาจากห้อง เมื่อเห็นเซี่ยฟางหวาก็ตกตะลึงและขยี้ตาอย่างไม่กล้าเชื่อสายตา

ฉินเจิงมองเขาตาขวางก่อนจะกล่าวเสียงเข้มว่า “ทิงเหยียน ไปเอากระบี่ที่แขวนอยู่ในห้องหนังสือเล็กมาให้ทิงอิน”