0 ประถมบท : โลกอันน่าเบื่อ

ผมที่กำลังเดินกลับบ้านถอนหายใจโดยไม่รู้ตัวเพราะผมกำลังไปสัมภาษณ์งานที่บริษัท A แต่โดนปฏิเสธ

(ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาให้ผมสำภาษณ์ในครั้งนี้นะครับ กระผมชื่อเจมส์ครับ ผมเป็นลูกครึ่งอังกฤษ และผมจบจากคณะ com sci ครับ นึกว่าบทนี้ดีแล้วซะอีกสงใสต้องปรับใหม่โลกนี้น่าเบื่อจังไม่มีเงินก็ทำอะไรไม่ได้)

อยู่ดีๆก็มีเสียงออกมาจากข้างหลังผม

"กำลังคิดว่าโลกนี้มันน่าเบื่อใช่มั้ยละคุณเจมส์สนใจโลกใบใหม่มั้ยละ"

ผมรีบหันกลับไปมองแต่ผมก็ไม่เห็นอะไร

"ด้านบนต่างหาก"

ผมสะดุ้งเป็นครั้งที่ สอง

"นี่ผมคิดดังขนาดนั้นเลยหรอ"

ผมถามก่อนที่จะมอง พอผมถอดสายตาไปด้านบนหัวของผม สิ่งที่ผมเห็นนั้นไม่เหมือนสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่บนโลกนี้เลย มีรูปร่างเหมือนปีศาจแต่ก็ดูเหมือนมนุษย์ไม่มีเขาแต่มีปีกสีดำทมิฬแต่ก็ดูไม่เหมือนมันไม่ได้ติดตัวเขาเป็นสิ่งที่เหมือนกลุ่มก้อนพลัง

แต่แล้วท่านผู้นั้นก็ได้พูดขึ้น

"เดี่ยวๆๆนี้มโนแบบเสียมารยาทผมนะผมก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน"

(เคยเป็นมนุษย์หมายความว่าอะไรนะ)

"อ่อสงใสสินะอธิบายมันยาวงั้นเชิญชมโลกเสมือนจริงที่ไม่จริงเลยแต่สิ่งระวังด้วยนะแล้วก็อย่าหยิบออกมานะเดี๋ยวมันจะกลายเป็นของในโลกจริง"

....

สิ่งที่เข้ามาในสมองของผม ณ วินาทีนั้นคือความจริงอันไม่รู้จบแต่แล้วผมก็ได้จับดาบๆนึงมา....

"ผมรู้แล้วว่าคุณคืออมุนษย์ที่ยอมสละความเป็นมนุษย์เพื่อพลัง"ผมได้พูดขึ้น

"โอ้เข้าใจได้เร็วดีนิทีนี้สนใจทำสัญญาด้วยกันมั้ย"อมนุษย์ตนนั้นได้พูดขึ้นพร้อมกับตาที่กลายเป็นสีแดง

ผมก็ตอบ"ไม่ละชั้นมีของที่ดีกว่านั้นแล้ว"

อมนุษย์ตนนั้นตกใจกับสิ่งที่อยู่ในมือของผม

"น-นั้นคงไม่ใช่หรอกไม่ใช่ใช่มั้ยนั้นมันดาบแหงความตะกละ"

"ใช่แล้วละฉันนะรู้แล้วจากความจริงที่ดาบนี่สามารถดูดทรับพลังงานและสกิลได้"

จากนั้นเจมส์ก็ได้นำดาบเสียบเข้าไปที่อกของอมนุษย์ตนนั้น...

อมนุษย์ได้กล่าวขึ้นก่อนตายว่า "แล้วแกจะเสียใจที่ทำกับฉันอย่างนี้ฉันนะมาจากอนาคตแล้วคือตัวนาย"....

"หะ?"