ตอนที่2 สำนักฟ้าสวรรค์

หลังเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เซียวไป๋เออร์ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมีผิดหวัง สมหวังเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องพบเจอการสูญเสียทุกอย่างสักวันมนุษย์ก็ต้องพบเจอมัน 

ผ่านมาได้สองเดื่อนเต็ม 

เซียวไป๋ ไม่ได้พบเจอกับเหย้าเหย้าอีกเลยเขาอยู่กับครอบครัวของเขาช่วยพ่อเเม่ทำงานบ้านเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง 

พอตกกลางคืนเซียวไป๋ได้เเต่นั่งอยู่บนเขาอันสูงชัน ที่เดิมที่เก่าของเขาทุกวัน เซียวไป๋ได้เเต่ครุ่นคิดเรื่องเก่าๆมันต้องมี สักหนทางที่ที่ทำให้ข้าไปที่นั้นได้ด้วยตัวของข้าเอง จนเวลาผ่านไปหนึ่งปีเต็ม 

เขานั่งอยู่ริมหน้าต่างบ้านของเขาอยู่นั้น ในจังหวะนั้นเองพ่อเเม่เซียวไป๋เออร์ ได้เรียกเขามาคุยเรื่องด่วนทำให้พ่อเเม่ของเซียวไป๋เออร์ กระตือรือร้นอย่างมาก 

ท่านเเม่ท่านพ่อ ท่านมีสิ่งใดหรือมีเรื่องอันใดกันถึงทำให้ท่านทั้งสองกระตือรือร้นกันเพียงนี้หรือขอรับ 

หัวหน้าหมู่บ้านได้ประกาศเมื่อเช้านี้ ในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าที่จะมาถึงนี้จะมีสำนัก ฟ้าสวรรค์ มารับลูกศิษย์สามคนในเเต่ละหมู่บ้านข้าหวังว่าหนึ่งในสามจะมีเจ้าอยู่ในสามหลายชื่อนั้น 

เซียวไป๋ได้กล่าวขึ้นมา เอ่อ..

สำนักฟ้าสวรรค์คืออะไรกันทำไม่ถึงมีการรับลูกศิษย์เพียงสามคนในเเต่ละหมู่บ้านกันทำไม่กันท่านทั้งสองถึงมาพูดเรื่องเช่นนี้ให้ข้าฟังกัน 

สำนักฟ้าสวรรค์ ก็คือสถานที่ฝึกเซียน สร้างเซียนมากมายในทวีปเเต่ละทวีปมีสำนักมากมายนับไม่ถ้วน สำนักฟ้าสวรรค์ก็เป็นหนึ่งในนั้น 

ท่านพ่อเซียนคืออะไรทำไม่ถึงต้องเป็นเซียนกันข้าเห็นท่านพ่อท่านเเม่ กระตือรือร้นกันเเต่เช้าเลยเซียนมันทำให้ท่านทั้งสองคนกระตือรือร้นกันเพียงนี้เลยหรือ 

เซียนก็คือผู้ที่มีร่างกายพลังเหนือธรรมชาติพวกเขาทั้งหมดนั้นมีชีวิตเป็นอมตะนิรันดร์ไม่เจ็บไม่ป่วย เหาะเหินเดินอากาศ พวกเขาสามารถทำลายพื้นดินภูเขาเเม่น้ำอันกว้างใหญ่พาลเพียงเเค่ความคิดเดียว เซียนทั้งหลายนั้นมีความสามารถอันเเตกต่างกันนับไม่ถ้วน 

โลกที่เราอาศัยอยู่มีระดับพลังเพียงสามขั้นตอนเท่านั้นเอง เต๋าต้นกำเนิด-สรรพสิ่งฟ้าดิน-เหนือธรรมชาติ หลังจากสามขั้นนี้ มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถรับรู้เข้าใจการดำรงอยู่ทั้งหมดของขั้นตอนหลังจากสามขั้นตอนนี้ได้ 

บ้างก็ว่าหลังจากขั้นฝึกตนขึ้นที่สามพวกเขาทั้งหลายออกไปนอกโลกใบเล็กๆของเราอาศัยอยู่พวกเขาไปดวงดาวอื่นอันกว้างใหญ่ไพศาล ในสายตาของพวกเขาอาจจะมองเป็นเพียงมดปลวกเท่านั้นเอง 

เมื่อเซียวไป๋เออร์ได้ยินอย่างงั้นเขาได้เเต่ดีอกหักใจ'เขาต้องการที่จะไปเห็นด้วยตาของเขาเอง โลกที่อยู่นอกที่เขาอาศัยอยู่นั้นมีการดำรงอยู่เช่นไรกัน 

เอ่อว่าเเต่ท่านพ่อท่านเเม่..ท่านพอจะมีตำราฝึกเซียนหรือไม่ข้าต้องการจะดูเซียนนั้นเป็นเช่นไรกัน 

หลังจากเขาได้ตำราจากพ่อเเม่ของเขาเสร็จเซียวไป๋เออร์ มุ่งหน้าไปที่ภูเขาอันสูงชันที่เดินที่เก่าของเขา

ข้าได้ทำตามทุกวิถีทางตามที่หนังสือเล่มนี้บอกเเต่ดูเหมือนมันจะไร้ค่าสิ้นดี ข้าขาดสิ่งใดคุณสมบัติใดกันข้าพยามมาตั้งหลายวันเเต่ผลที่ได้กับไร้ค่าเช่นนี้กัน 

หลังพึมพำอยู่อย่างงั้นอยู่นาน เซียวไป๋เออร์ไม่ย่อท้อเขาได้พยายามต่อไปเรื่อยๆ ทั้งเช้าทั้งเย็น 

มาถึงวันที่หกผลที่ได้กับเป็นเพียงเศษเสี้ยวเเห่งความผิดหวังไม่ว่าจะพยายามเเค่ไหน เซียวไป๋เออร์ก็ไม่ สามารถทำตามในหนังสือที่พ่อเเม่ของเขาให้เขามาได้เลย 

ทำไม่กันถึงเช่นนี้กันข้าไม่สามารถทำในสิ่งที่ในหนังสือเล่มนี้บอกกัน ความพยายามทั้งหมดกลายเป็นเพียงความว่างเปล่าทั้งนั้น 

คงรอถึงวันพรุ่งนี้ก่อนสินะถึงข้าเซียวไป๋เออร์ถึงจะรู้คำตอบทำไม่คนธรรมดาไม่สามารถทำตามในสิ่งที่บันทึกเหตุผลต่างๆ 

หลังจากพึมพำอยู่อย่างนั้นเขาได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเเล้วกำหมัดอันเเรงกล้า สักวันหนึ่งข้าคนนี้เเละจะกลายเป็นผู้พิชิตสิ่งลึกลับทั้งหมดในโลกอันไม่มีที่สิ้นสุด 

ข้าทนรอวันนั้นไม่ไหวเเล้ว ท้องฟ้าดวงดาวความมืดมิดอันนิรันดร์พวกเจ้าตั้งหน้าตั้งตารอข้ากันได้เลย 

หลังจากนั้นเซียวไป๋เออร์หลับตาเเล้วลืมตาขึ้นมามุ่งกลับไปบ้านของเขาเพื่อรอการทดสอบในการเป็นลูกศิษย์สำนักฟ้าสวรรค์ เขาได้เเต่ยิ้มดีใจเขารอมาทั้งเจ็ดวันเจ็ดคืนมาโดยตลอด 

พ่อเเม่พี่น้องอาสามต่างก็พากันตั้งความหวังไว้กับเซียวไป๋เออร์กันทั้งนั้น เซียวไป๋เออร์เป็นเด็กฉลาดกตัญญูช่วยงามพ่อเเม่ขยันมาโดยตลอด พวกเขาเหล่านั้นต่างก็คิดตามๆกันยังไงเซียวไป๋เออร์จะต้องมีชื่อติดหนึ่งในสามในวันพรุ่งนี้..