KABANATA 32

WARNING SPG:

Umuwi akong luhaan, hindi na ako nagpakita kay Clifford at minabuting umuwi nalang, buti nalang at may taxi pa sa mga oras na iyon. Hanggang saking paghiga ay hindi ko mapigilang umiyak.

Pinilit ko ang aking sarili, pinilit kong matulog kahit masakit sa damdamin. Maging saking pagtulog ay na iimagine ko ang magkahawak kamay ni Zei at Clifford.

Maaga akong gumising at sa aking pag gising ay una kong hinanap ang aking phone, kahit ni isang text ay wala akong natanggap galing kay Clifford. Ang hirap pala nang ganito, buong araw kong bitbit ang sama at bigat ng aking damdamin. Napagdesyonan kong magluto dahil kanina pa ako nagugutom.

Umuwi si Che sa probinsya dahil namatay ang kanyang Lolo, ang sabi niya sakin ay nakapag-usap na sila ni Clifford at may ibinigay ito sa kanya. Habang kumakain ay hindi ko maiwasang matulala habang pinaglalaruan ang tinidor at inikot-ikot iyon sa pasta.

Napasingahap ako, bahagya akong napayuko, gusto na naman ulit tumulo ang aking luha. Napapikit ako, bakit ako nagtitiis sa ganito kong pwede namang kumawala ako kay Clifford.

Pero pano?

Hindi maaari dahil sabi ng puso ko, pag mahal mo ang isang tao kaya mong mag tiis at masaktan. Pag mahal mo ang isang tao, kahit gano kasakit ay kaya mong tiisin huwag lang mawala ang lalaking gusto mong palaging makapiling.

Sobrang hirap, lalo nat ang taong minahal ko ay may obligasyon sa ibang tao.

Isa-isang tumulo ang luha ko at hinahayaan kong tumulo iyon sa pasta kong kinakain. Napabwelta ako bigla ng may marinig akong kotse mula sa labas, dali-dali akong tumayo at lumabas para tignan yon. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Bumaba si Clifford mula sa kotse, natigilan sya nang makita ako mula sa pintoan. Nahapahawak ako ng mahigpit saking kamay. Dahan-dahan syang lumapit sakin, tumingala ako at naglaban kami ng titig.

Shit!!!! hindi ko napigilang umiyak. Isa-isang tumulo ang mga luha ko, isa-isa niya iyong hinawi bago ako niyakap ng mahigpit. Napahagulgol ako at niyakap ko sya pabalik.

"Sobrang na miss kita, natatakot akong mag-isa, Clifford." wika ko at naramdaman kong mas hinigpitan niya ang yakap sakin.

"Patawarin mo ako, asawa ko. Hindi mo alam kong gano kita namiss sa tuwing umaalis ako." mas lalo akong napaiyak sa sinabi niya. Humiwalay kami sa yakap, hinawakan niya ang magkabila kong pisnge. "Nasasaktan ako sa tuwing nakikita kitang umiiyak, nahihirapan ako sa tuwing iniiwan kang mag-isa dito." napasimangot ako sa sinabi niya habang panay punas niya saking mga luha. Nagkamali ako ng iniisip kay Clifford, nagsisisi ako sa iniisip ko tungol sa kanya. "Look, Marilou. Kahit anong isipin mo lagi mong tatandaan, na iyo ako at akin ka lang. Kong iniisip mong may kasalanan ka sa lahat, please tigilan muna lahat ng imahinasyon mo dahil nasa akin lahat ng problema, ako ang nagdala sayo sa sitwasyon na ito at ako ang aayos." hinawakan ko ang kamay ni Clifford mula saking pisnge.

"Kaya kitang intindihin, kaya kong makinig sa mga problema mo. Kaya kong tiisin lahat-lahat, Clifford. Kong ano man ang pinagdadaana nyo ni Zei ngayon, handa akong umitindi para lang sayo at sa kalagayan ni Zei." nanlaki ang mata ni Clifford sa sinabi ko. Dahan-dahan niyang binatawan ang aking mukha.

"Marilou," pigil niya sakin. Hinawakan ko ang magkabila niyang kamay. "Hindi mo deserved masaktan nga ganito, hindi ka dapat nasasaktan ng ganito."

"Please, hayaan mo akong intindihin ka. Kakayanin ko maayos lang ang lahat ng ito." dahan-dahan syang ngumiti at niyakap ako ulit.

"You being matured now, Im so happy dahil ikaw ang minahal ko." marahan niyang sagot. Napabusangot ako at napatitig sa kanyang mga mata. Sobrang pagod na pagod tignan si Clifford pero mas pumangibabaw ang kanyang magandang mukha.

"T-tika lang kumain ka na ba?" iba ko sa usapan. Tumango sya agad! "Halika nga dito, sa loob tayo mag-usap." hinila ko ang kamay niya bago isinara ang pinto. Natigilan ako ng tumigas ang paglalakad niya, marahan akong napabalik paatras dahil sa kamay kong nakahawak sa kanyang kamay. "Asawa ko may problema ba?" tugon ko.

Nanatili syang nakatitig sakin. Sinundan ko ang tingin niya at head to toe niya akong tinitigan.

"Clifford?" tawag ko ulit, nagtama ang aming mga mata. "Sorry, kakaligo ko lang kasi and namiss kita kaya sinuot ko itong tshirt mo, kahit maluwang sakin ay sobrang komportable ako dito." natahimik sya, ibinalik niya ang tingin saking suot.

"Its okay, I can see your undies from here, the clothes are so thin, Marilou." salaysay niya, igting panga niya akong tinignan. Hinila kon pababa ang dulo ng damit dahil hanggang hito lang ito sakin.

"Sorry magbibihis lang ako saglit huh," aakmang aalis ako ng hinila niya ang aking kamay pabalik. Sobrang bilis ng pangyayari dahil hinuli ni Clifford ang aking labi, nagulat ako habang nakaawang ang labi. Ang bawat kagat niya saking labi ay nagpapatigas sakin.

Ipinulupot niya ang kanyang kamay saking bewang habang ang isa niyang kamay ay nasa aking pisnge.

Sa tuwing ginagawa niya ito ay hindi nawalala sakin ang pananabik.

"Please don't get dressed, dahil huhubarin ko rin lang naman yan. Sobrang na miss kita," wika niya habang nakadikit ang aming labi, napapikit ako. Miss na miss ko na ang mabangong hininga niya. Hindi ako nagpatalo dahil sobrang na miss ko rin sya. Ipinulupot ko ang aking kamay sa kanyang leeg at binuhat niya akong nakabahagi ang dalawang hita.

Bawat halik na ibinibigay namin ni Clifford ay puno ng pagmamahal. Halos masaktan ako sa halik niya dahil kinakagat niya minsan ang aking labi. Hindi ko alam kong saan niya ako dinala dahil naging marupok ako sa halik niya. Ilang sandali lang ay naramdaman kong inilapag niya ako sa mesa, dinala niya pala ako sa dinning area. Nanatiling nakabahagi ang aking magkabilang hita at umusog sya mula roon sa gitna habang hawak-hawak ang aking likuran. Natigilan kami sa halikan at nagkatitigan.

"Gaano mo ako ka mahal?" nagulat ako sa tanong niya, ang kanyang kamay ay lumalakbay saking likuran.

"Mahal na mahal," sagot ko. Dahan-dahan niyang hinubad ang aking suot ng tshirt bumagsak ang mata niya sa dibdib ko. Dahan-dahan niya ring hinubad ang kanyang jacket kasunod ay ang kanyang damit. Napatitig rin ako sa maputi niyang katawan, napalunok ako sa abs niya.

Hinuli niya ang labi ko rason kong bakit naidikit ang aking dibdib sa kanyang bisig.

"Gano mo ako ka miss?" tanong niya ulit habang magkadikit ang aming labi.

"Sobra Clifford, sobra-sobra kitang namiss." sa puntong ito ay walang kahirap-hirap niyang hinubad ang aking undies, napapikit ako dahil bigla niyang hinawakan iyon. Napakagat ako saking labi ng hinimas-himas niya ang aking ibabang bahagi..

"Clifford," ungol ko at mas lalong ibinahigi ang magkabilang hita, nanatili syang hinimas-himas ang akin.

"Ako lang Marilou, ako lang dapat ang nakakahawak nito." napasabunot ako sa kanyang buhok at agad syang hinalikan, pinipigilan kong mapasigaw sa ginagawa niya. Binalikan niya ako ng halik at kalaunan ay binitawan niya ang akin. Mas lalo niyang idiniin ang kanyang kabuohan at ramdam na ramdam ko ang buo nito kahit may suot pa syang pants.

"Clifford please maawa ka," bigla ko nalang iyong nabitawan dahil gusto ko nang maangkin ang kanina ko pa inaasam. Hindi kami natigil sa halik bagkus ay bigla ko nalang naramdam ang dulo ng kanyang kabuohan. Napaungol ako ng walang kahirap-hirap niya iyong ipinasok sakin.

Napasigaw ako, napasabunot ako sa kanyang buhok habang ang isa kong kamay ay nakatukod mula saking likuran. Bawat indak at labas pasok ni Clifford ay nakakabuo ng ingay mula sa mesa. Bawat halik at kagat niya saking leeg ay nagpapamura ako.

"Ahhhh shit!" ungol ko ng biglang bumilis ang kanyang galaw. Mas lalong umingay mesa, hinayaan ko sya ginawa niya. Hinayaan ko ang maari niyang gusto at pumikit nalang habang nakatingala at babang nakasubsob ang kanyang mukha saking leeg.

Ingay ng mesa at ungol ko ang bumabalot sa loob ng dinning area. Ilang sandali lang ay sabay naming naabot ang langit, nasanay na akong hindi niya hinihila palabas ang kanya at hinahayaan niya lang itong makapag pahinga sakin.

Hinuli niya ang tingin ko bago hinalikan ang aking labi.

"Sorry kong napagod kita," aniya at umiling agad ako.

"H-hindi... hindi ako pagod, mas nag-aalala ako sayo kasi mukhang hindi ka pa nakakatulog tapos ginawa pa natin ito." sagot ko at umiling naman sya.

"Nah, hinding-hindi ako mapapagod sayo, asawa ko. Tandaan mo yan!" napangiti ako sa sinabi niya, niyakap ko sya ng mahigpit at binuhat niya ako patagilid, isinubsob ko ang aking mukha sa kanyang leeg, dahil sa totoo lang saming dalawa ako ang mas pagod at inaantok dahil hindi ako makatulog sa kakaisip sa kanya.

Walang kahirap-hirap umakyat si Clifford sa hagdanan hanggan sa makaabot kami saming kwarto. Dahan-dahan niya akong inilapag at nanatili akong nakapikit. Ilang sandali lang ay naramdaman kong pinupunasan ni Clifford ang aking ibabang bahagi, napangiti ako dahil nagagawa niya paring linisin ang akin, at kailanman ay hindi ko nagawang mahiya dahil sa pagkakaalala ko, asawa niya ako at asawa ko sya.

Sobrang bilis ng oras at di ko namalayang nakatulog na pala ako.

Dahan-dahan kong idinilat ang aking mata, inilakbay ko ang aking tingin sa buong kwarto at hindi ko mahagilap si Clifford. Dahan-dahan akong bumangon at lumingon saking gilid kong saan ang kanyang pwesto sa pagtulog. Bigla ulit sumikip ang aking dibdib, dahil sa iniisip ko ngayon ay umalis ulit sya. Napabuntong hininga ako at huli ng maramdaman na may suot akong damit.

Napangiti ako,

Ang sarap mahalin ni Clifford dahil hindi ka lang huhubaran, bibihisan ka pa pagkatapos.

Napahimas ako saking leeg habang inaalala ang bawat halik niya sakin, napapikit at dinaramdam ang naiiwang init na halik niya sakin.

"Gising kana pala," mabilis pa sa alas kwatro ang pagdilat ng aking mata ng bumungad sakin si Clifford mula sa pintoan, natawa ako ng mahina at baka nahuli niya akong nakapikit habang hinimas-himas ang aking leeg. Shit!!! "Ipinagluto kita," bumagsak ang mata ko sa bitbit niyang mini table, inilapag niya iyon sa harap ko at bumungad sakin ang iilang masasarap na pagkain.

Inabot ko ang orange juice dahil sa totoo lang ay kanina pa ako nauuhaw.

"Salamat, asawa ko. Sabayan muna ako sa hapag." anyaya ko at nakangiti syang lumapit sakin. Sabay kaming kumakain ni Clifford at halos subo ko ay galing sa kanya. Gustong-gusto niya akong sinusubuan dahil masaya syang nakikitang lumulubo ang aking pisnge habang ngumunguya.

Nagtawanan kaming dalawa dahil sinusubuan ko rin sya ng marami. Ang sarap lang sa pakiramdam, yong ganito walang iniisip na kahit ano, kundi kayo lang dalawa.

Mahal na mahal ko ang lalaking ito!

Natigil kami sa kakatawa ng biglang tumunog ang kanyang phone mula sa higaan. Napakagat ako saking labi at iniisip ko na naman ang hindi ko dapat iniisip. Tumingin sakin si Clifford na may lungkot sa kanyang mata bago ako tumango na sagotin ang tawag.

Sinagot niya iyon sa harapan ko.

"Zana bakit napatawag ka?" sagot niya habang nakatingin sakin. Yumuko ako at nilibang ang sarili sa pagkain. "I'll come right away, sabihin mo ay hintayin ako at darating ako agad." dali-daling tugon ni Clifford, hinawakan niya ang kamay ko pagkatapos ibaba ang phone niya.

Ngumiti ako dahil may pag-alala sa kanyang mga mata.

"I'm okay, wala kang dapat ipag-alala sakin. Kailangan munang umalis ako na ang bahalang magligpit dito." suhestyon ko at dinig ko ang kanyang buntong hininga. Dali-dali syang nag ayos, bawat galaw ni Clifford ay sinusundan ko.

Bumalik sya sakin pagkatapos magbihis at hinalikan ang aking noo. Hinawakan niya ang pisnge ko.

"Kailangan kong pumunta ng hospital, tatawagan kita mamaya okay?" tumango ako bilang sagot at tuluyan niya akong tinalikuran.

Napabuntong hininga ako bago bumagsak ang mata sa hapagkainan, ayaw kong damdamin ang sakit saking dibdib dahil napag usapan na namin lahat ito. May tiwala ako kay Clifford at alam niyang pinagkakatiwalaan ko ang mga ginagawa niya.

Ayaw kong mag reklamo pero di ko mapigilan ang puso kong nagsusumamo.

Clifford, sana hindi tayo umabot sa pagod na sa isat-isa at pagod na sa pag iintindi.