webnovel

"You're Only Mine"

Although why anybody get married these days? Dahil ba gusto nilang makulong sa pang habangbuhay na relasyon? Dahil ba takot silang maiwan? O kaya takot silang mawala ang kanilang minamahal? Baka naman takot silang palitan kaya atat na atat silang mag pakasal? O baka naman maagang nabuntis at kailangang ikasal? May iba nga dyan napilitan lang dahil sa pangangailan diba? Pati matandang mayaman pinapatolan. Well, i dont blame them dahil sabi nga nila "age doesnt matter, pag mahal mo si partner." Gano ba ka importante ang kasal para sa mga babaeng katulad ko? My answer is "I dont know and I dont care about that fucking married." Anybody can get married, but it takes genuine love to stay married. But in my case? My parents want me to marry the man i dont even know. I dont know his name, or i should be known his standard or what he does. I want to get married but not this time, but my parents say I should marry a rich man only. This is so unfair, gusto nila akong ipakasal sa lalaking hindi ko naman kilala. How come? I've never met him and i dont even know if his handsome, cute, intelligent, loyal or whatsoever. At alam nyo nong ikinasal kami? bigla niya lang sinabi sakin. "YOU'RE ONLY MINE." and thats the beggining of a real war between that mysterious man and me. I marry the man that I dont love, I wish i knew but i know now that i am one of a victim that what we called Arrange marriage. "YOU'RE ONLY MINE" (Edelbario Series#2) All Rights Reserved Written by: Mommy_J

Mommy_J · Urban
Not enough ratings
41 Chs

KABANATA 16

Marilou Point of View

Until now ay naiinis parin ako kay Clifford, naiinis ako sa buhay ko, naiinis ako sa lahat lahat nang nangyayari sakin. Hindi ito ang pinapangarap ko sa buhay, ayaw kong mag-asawa ng maaga ayaw kong makulong sa isang kasinungalingan. Ugh! I hate them, I hate you Clifford!

Halos mapunit ang papel na hawak-hawak ko. Hanggang ngayon ay naiisip ko parin ang ginawa niya sakin nong isang araw.

~Flashback~

"Bitawan mo ako ano ba," halos hindi ako makahinga sa ginawa

niyang pagyakap sakin. Hindi ko alam kong bakit niya iyon ginagawa.

"Shut-up," maalinlangan niyang sagot bago ako dahan-dahang binitawanan. Nanlaki ang mata ko dahil nasa likuran si Lolo at daddy. Bakit sila nandito?

"Sorry for the disturb, It seems that you two understand each other." nakangiting wika ni Lolo. Sobrang laki ng kanyang mga ngiti. Sinamaan ko ng tingin si Clifford dahil sa ginawa niya.

"Hello Sir, pasensya nakita nyo yata." paumanhin ni Clifford na para bang nahihiya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong pinagsasabi niya? "Na miss raw ako ng apo nyo kaya niya ako niyakap kanina." halos malaglag ang panga ko sa narinig. Gusto ko ng manakit subalit kailangan kong kumalma.

Halos bumara ang lalamunan ko, kahit gustohin ko mang sumagot ay di ko kayang magsalita.

"Such a sweet girl," tinignan ako ni daddy na nakangiti. Halos umusok ang ilong ko sa galit. Mabilis kong sinipa ang tuhod ni Clifford bago tumakbo nang walang paalam at agad pumasok sa kotse ni daddy. Halos manginig ako sa galit, humanda ka sakin Cliffiord, maghihigante ako sa ginawa mo.

Hindi ko narin alam kong ano ang pinag-usapan nilang tatlo at tanging tawanan nalang nila ang naririnig ko.

~End of flashback~

"Girl okay ka lang?" putol sakin ni Jilheart. Masama ko syang tinignan. "Oh, Im just asking" taas kamay niya na tila takot na takot sa maaari kong sagot.

"Maybe he was thinking about that guy, what is his name again?" mabilis kong tinignan si Jazzy sa sinabi niya. Halos mapakla akong napakagat saking ngipin. Ayaw na ayaw kong isipin ang lalaking iyon. He is not important to me, he just ruined my life.

"Shut up bitch!" sigaw ko na ikinatahimik ng dalawa. Umiwas ako ng tingin at alam kong nagtutulakan ang dalawa ngayon. Nilibang ko ang aking sarili sa daan, nasa isang milktea shop kami ngayon.

"Ang highblood mo girl, minsan ang hirap munang kausap. Habang tumatagal ay nakakatakot kana." napalingon ako sa sinabi ni Jilheart. Napasinghap ako bago ngumiti ng bahagya, isang ngiting naiinis.

"Huwag nyo kasing pag usapan si Clifford, ayaw kong naririnig ang kanyang pangalan. Pwede ba yon?" pagmamaktol ko na ikinatawa ng dalawa.

"Ikaw naman kasi eh!" nagtutulakan ang dalawa sa pagkakataong ito. Napasandal ako sa upoan sabay ng pag tunog ng aking phone.

Nanliit ang mata ko sa nabasa.

Bruha: May magaganap na party sa bahay natin ngayon, sabi ng daddy mo ay umuwi ka ng maaga dahil aayosan ka pa. Take care!

Napaismid ang labi ko sa nabasa. Natawa ako na may inis habang titig na titig parin saking phone.

"Sino yan? Bakit kanina ka pa nakatitig sa phone mo?" dali-daling lunapit sakin si Jilheart bago sumilip saking phone. Nanlaki ang mata niya sa nakita. "Ang bad mo girl, bruha talaga?" dugtong niya pa.

"Bakit di nalang stepmom ang ilagay mo dyan?" suhestyon ni Jazzy. Isa isa ko silang ningitian na may pang-aasar.

"Why can't you be me? Try nyo kaya." suhestyon ko sa dalawa. Napakati sila sa kanilang mga ulo.

"Ok fine, forget it." wika ni Jazzy "So invited kami sa magaganap na party na iyan? Pero bakit parang bigla-bigla?" dugtong niya pa.

"Hindi ko nga rin alam, bakit kailangan pa ba talagang mag party at ayosan ako. Will, my life is full of surprises, magtataka pa ba ako?" natatawa kong sabi bago ininom ang milktea. Ramdam na raman ko ang galit, gusto kong manakit at gusto kong magwala.

Napagdesyonang tumahimik ang dalawa, maging ako ay naging tahimik at hindi nalang kumibo. Sumapit ang hapon ay dumirekta agad ako pauwi, napahinto ako sa pagmamaneho nang maalala ko ang text ng stepmom ko.

Party?

Mabilisan kong pinaharurot ang kotse pauwi. Hindi ko alam pero kusang nagmamadali ang aking sarili ngayon.  Napatingala ako sa mansion, bakit tila parang walang tao? Akala ko ba ay may magaganap na party? Nanliit ang mata ko at sa puntong ito ay nagtaka. Sobrang tahimik ng bahay kaya mabilisan kong pinihit ang pintoan. Walang ka tao-tao, dahan-dahan akong tumungo sa hagdanan at napagdesyonang tumulak saking kwarto.

Sa pagkakataong ito ay bigla akong nainis sa stepmom ko. Napakasinungaling talaga at kailanman ay walang sinasabing katotohanan.

"What the----," nanlaki ang mata ko pagkatapos kong buksan ang pintoan ng aking kwarto. Bumungad sakin ang isang bodycon na red dress. May kasama rin itong iilang make-up at higheels. Kunot noo akong lumapit saking kama.

Nakakainis, hindi ko alam kong ano ang gabing ito at bakit walang tao sa bahay, nasan si daddy at lolo.

Dali-dali akong nagbihis at mabilisang inayos ang sarili, bakit kailangan ko pang mag ayos ng ganito para saan ito? Inabot ko ang aking phone sa kama at dahan-dahang lumapit sa malawak na salamin mula veranda. Napatitig ako saking sarili, not bad. Maganda ang dress at nagustohan ko.

Bigla akong natigilan nang may marinig akong ingay mula sa ibaba. Kumunot ang noo ko at mabilisang lumapit sa pintoan at tumungo sa lobby sa may hagdanan. Nanlaki ang mata ko sa nakita.

"Let me introduce to all of you, my beautiful daughter, Marilou gail Charleston, the future wife of Clifford Edelbario." halos lumuwal ang mata ko sa malakas na pahayag ni daddy. Bitbit niya ang isang champagne habang ito ay nakataas.

Isa-sa kong tinignan ang bawat tao sa ibaba. Halos sila ay nakaayos, halos ang lahat ay nakangiti sakin. Napahawak ako saking dibdib na tila biglang kinabahan. Nagpalakpakan ang lahat sa tuwa nang makita ako.

"Let's go down," bumalik ang diwa ko ng may biglang magsalita saking likuran. Nanlaki ang mata ko sa nakita. Napatitig ako sa pormal niyang kasuotan, ang kanyang bagong gupit ay mas lalong nagpapa amo sa kanyang mukha. Napalunok ako, hindi sa kaba kundi sa galit.

"Anong meron?" iyon lang ang tangi kong natanong. Bahagya syang ngumiti sakin na may pang-aasar.

"Tsk, wala akong alam dito at kong meron man ay wala akong pakialam." natatawa niyang wika. Sinamaan ko sya ng tingin.

"Are you crazy? Nagtatanong lang din naman ako, and beside wala din akong pakialam." sarkastiko kong sagot na ikinatahimik niya. Naglabanan kami ng titig.

"Then your free to leave!" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Napayuko ako at tumitig sa mga tao, halos  lajat sila ay naghihintay saaming pagbaba. "Its our engagement party, at may karapatan kang magsalita at umayaw ngayon palang para wala ng kasalanan." mabilis kong nilipat ang tingin sa kanya.

"Bakit di nalang ikaw?" singhal ko ngunit kami lang ang nakakarinig. Napailing sya na tila nag jojoke ako.

"Lalaki ako Marilou at ang lalaki ay mag pakalalaki." pabiro niya ma halos ikagalit ko. Umiwas ako ng tingin sa kanya, dahan-dahan kong niyakap ang aking sarili. This is so bad, ramdam  na ramdam ko ang titig niya sakin at alam kong katawa niya ang tinutukoy ko.

"Fuck you!" usal ko, nagulat sya sa sinabi ko at dahan-dahan syang lumapit sakin. Halos mapaatras ako sa kinatatayuan ko ngayon. "Anong gagawin mo?" singhal ko sabay ng pagsalita ni daddy.

"Clifford, Marilou? Bakit hindi pa kayo bumababa? Naghihintay ang lahat sainyo." nakangiting saad ni daddy. Pilit kong ngumiti bago sumilyap kay Clifford na nakatitig na sakin ngayon. Umirap ako, manyakis talaga.

"It was Clifford fault, he still talking to me." maldita kong sagot, kumunot ang noo ni Clifford.

Bleee!

"Okay enough, lets go downstair." anyaya ni daddy bago sinyasan si Clifford at nauna itong bumaba, bago niya ipinagpatuloy ang paglalakad ay agaran syang humarap saming dalawa. "Clifford, please take care my daughter. Medyo madulas ang sahig baka mahulog." natatawanag usal ni dad bago ito tuluyang bumaba.

Mabilis akong humarap kay Clifford at nakatitig parin ito sakin.

"Why have you been staring at me lately?" tanong ko. Lumapit sya sakin at nanatiling nakatitig.

"Humawak ka sa braso ko," ma awtoridad niyang suhestyon. Natawa ako!

"No bumaba ka mag-isa mo," pang-aasar ko at mabilisang humarap sa lahat ngunit nanatili silang nakatingin sakin. Nanlaki ang mata ko dahil hanggang ngayon ay inaabangan nila parin kami.

"Okay," sagot niya at nilagpasan ako. Pababa na sya sa unang palapag ng hagdanan na agad kong pinigilan.

"Wait," mabilis humarap sakin si Clifford na may ngiti. Bumibilis ang tibok ng puso ko nang mag tama ang mga mata naming dalawa. No, kinabahan ako sa party na ito, yon lang.

"Have you changed your mind?" seryoso niyang tanong. Lumapit agad ako sa kanya at agad ipinulupot ang kamay sa kanyang braso.

"Fuck you!" sagot ko at umiwas agad ako ng tingin.

"Mahilig ka yata sa pananalitang fuck, ganon karin ba?" nanlaki ang mata ko sa tanong niya. Nagsimula na kaming bumaba at ang lahat ay nagpalakpakan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko hindi ko alam kong bakit. Fuck!

"Shut-up, bakit ang bastos mo?" pinisil ko ng malakas ang kanyang braso rason kong bakit sya natawa ng mahina.

"Sayo lang ako nambabastos!" pinisil ko ulit ang braso niya na tila hindi sya nasasaktan sa ginawa ko.

"I hate you!" huli kong sabi nang makarating kami sa ibaba. Aakmang bibitawan ko ang braso niya ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko at ibinalik iyon sa braso niya. Sinamaan ko sya ng tingin.

"You dont like me? So do I?" usal niya at dahan-dahang inalis ang kamay ko sa braso niya. Halos manginig ang tuhod ko ng tinalikuran niya ako sabay ng paglapit sakin ng mga tao.

"Congratulations Ms. Marilou!" isa-isa silang lumapit sakin na tila nasisiyahan sa gabing ito. Halos mabingi ako sa nakakasawang pagbati nila sakin.

Maraming tao ang dumalo. Mula sa mga kaibigan ng pamilya ko, katrabaho at mga kasosyo ni daddy at Lolo. Nakakangawit ng ngumiti kahit alam mong hindi ito masaya para sakin.

"Excuse me, ladies. Hihiramin ko muna ang anak ko." natigilan ang mga kababaeng kanina pa ako kinakausap kahit hindi ako sumasagot. Hinila ako ni daddy palapit sa mga kaibigan niya. Kilala ko silang lahat, mula sa mukha at hindi sa pangalan.

"Mr. Charleston, ang ganda-ganda talaga ni Marilou. Napakaswerte ng anak ni Edelbario." nagtawanan silang lahat maging si daddy. Umirap ako ng patago. Swerte niya mukha niya!

"Kaya nga eh, at buti nalang talaga eh mabait si Clifford at nagustohan agad ng anak ko." mabilis akong humarap kay daddy na kunot noo. Nagtawanan silang ulit.

"Daddy?" usal ko. Pinisil niya ang braso ko. Nasaktan ako sa ginawa niya at alam kong ayaw niyang mapahiya. Napabuntong hininga ako sa galit.

Umalingaw-ngaw ang mga boses ng matatandang ito, gusto ko ng umalis dito kaya panay lingon ko sa buong paligid. Halos nagsisiyahan ang lahat, halos lahat ay may hawak na champagne at sumasabay rin sa maaliwalas na musika. Napalingon ako sa paparating na pamilya ni Clifford. Nakangiting kumakaway si Mr. Edelbario sa direksyon namin, kasama ang asawa niya.

"Marilou, ang ganda-ganda mo hija. I can't wait for my grandson or granddaugter." lumuwal ang mata ko sa sinabi niya. Nagtawanan ulit silang lahat at halos ginawa akong pulutan. Maging si Mr. Edelbario ay tuwang-tuwa sa pinag-uusapan nilang lahat, sa magiging apo.

Halos kuyom ang kamao ko sa galit. Ramdam na ramdam ko narin ang pagod at halos matumba ako sa suot kong high heels. Naboboringan na ako sa mga pinag-uusapan nila. Ayaw akong bitawan ni daddy!

Napahilot ako saking sentidu. Napapikit ako, ilang minuto lang ay may biglang humawak sa likuran ng aking bewang. Mabilis akong napatindig ng tayo at patagilid na lumingon. Tumama ang ilong ko sa ibabang labi niya. Nanlaki ang mata ko agarang umatras subalit nakahawak parin ang kamay niya sa likuran ng aking bewang.

Amoy na amoy ko ang mabango niyang hininga.

"Oh Clifford andyan ka pala," usal ni daddy. Natahimik sa pagtatawanan ang mga kaibigan ni dad.

"Hello goodevening," bati niya bago ako tignan. Sinamaan ko sya ng tingin. "Can I borrow Marilou? We have something to talk about." dugtong niya bago ako tignan.

"Sure sure, go ahead no problem." si daddy na halos itulak ako para dumikit kay Clifford. Sobrang laki ng ngiti ni Mr. and Mrs Edelbario.

Hinila ako ni Clifford ng tuluyan ngunit sa puntong ito ay saking kamay sya nakahawak. Hindi ko alam kong bakit ko sya hinahayaan ngayon. Hindi ko mapigilan ang sarili ko o maging sya.

Napalingon ako sa kabiling sulok at nakita ko ang stepmom ko kausap ang mga iilang bisita. Halos lahat sila ay nakangiti sa stepmom ko. Umirap ako bago umiling, alam kong magaling sya sa mga ganoong bagay dahil mahilig naman talaga syang mang entertain, dun niya nakuha ang daddy ko.

"Clifford sya na ba yon?" bumalik ang diwa ko ng huminto kami sa mga nagkukumpolang tao. Isa-isa ko silang tinignan at ni kahit isa ay wala akong kilala maliban sa dalawa niyang pinsan na minsan ko nang makita sa bar na iniinuman naming magkakaibigan.

"Sino sila at bakit mo ako dinala dito, hindi tayo close para ipakilala mo ako sa kanila." bulong ko na ikinatawa niya. Hinila niya ako bigla sa may bewang rason kong bakit napadikit sa kanya.

"Ngayon ay close na tayo, pwede na?" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Aakmang sasagot ako ng biglang may lumapit samin.

"Hi, Marilou atlast nakita narin kita. I'm Venus." naglahad sya ng kamay at inabot ko iyon ng hindi ko namamalayan. Napa head to toe akong napatitig sa kanya, maganda sya at sa iniisip ko palang ngayon ay baka may namamagitan sa kanila ni Clifford. "Oh andyan na pala sila, hi babe." dali-daling lumapit si Venus sa papalapit samin. Napailing ako saking isipan, babe? Siguro nga ay nagkamali ako.

Bakit ko nga ba iniisip iyon.

"Mary," agaran akong binitawan ni Clifford ng papalapit samin ang isang babae. Sobrang puti niya at napakaganda ng kulot niyang buhok. Yumakap sya nito bago nakipag beso-beso.

Biglang dumilim ang pag-iisip ko, siguro naman ay sa puntong ito ay tama ako. Baka isa iyan sa mga babae niya. Dahan-dahan akong umatras at aakmang aalis ng biglang humawak saking kamay. Mabilisan ko syang tinignan at bumungad sakin si Daniel.

"Daniel?" usal ko. Malawak syang ngumiti sakin at nanatiling nakahawak saking kamay.

"Marilou, long time no see!" isang ngiting pagmamayabang ang ipinakita niya sakin. Binawi ko ang aking kamay ngunit di niya ito binibitawan. Ramdam ko ang pagkahigpit ng kanyang pagkakahawak.

Mabilisan akong napalingon sa likuran kong nasan si Clifford at ang babaeng kausap niya, sa puntong ito ay nagtama ang mga mata namin bago bumagsak ang tingin niya sa kamay ko na hawak-hawak ni Daniel. Mabilisan syang lumapit samin na maawtoridad.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko! Matapang at maldita ako pero hindi ako sanay na makaramdam ng ganito.

Napabilis ang takbo ni Clifford....